|
Bezpośrednie doniesienia z kongresu Amerykańskiego Towarzystwa Diabetologicznego
prof. dr hab. n. med. Leszek Czupryniak, Klinika Chorób Wewnętrznych i Diabetologii, Uniwersytet Medyczny w Łodzi:
W USA 29,1 mln osób (czyli 9,3 proc. ludności) choruje na cukrzycę (dane z 2012 r.). Jednak tylko u 21 mln z nich już rozpoznano chorobę, a więc są jej świadome. Natomiast 86 mln osób powyżej 20 roku życia ma stan przedcukrzycowy. Osoby z cukrzycą 1,7 razy częściej niż inne cierpią na choroby serca. Inne powikłania to retinopatia, amputacje kończyn, uszkodzenie nerek.
Chorych na cukrzycę na świecie przybywa, jednak mimo wzrostu zachorowań obserwuje się tendencję spadkową liczby powikłań. Jednocześnie w Finlandii od 3 lat nie rośnie również liczba zachorowań. Podobny trend pojawił się także w Holandii.
Insuliny, analogi, inkretyny - aktualne kierunki rozwoju farmakoterapii
prof. dr hab. n. med. Janusz Gumprecht, Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych, Diabetologii i Nefrologii ŚUM:
Pierwszy pacjent był leczony insuliną w r. 1922. Od tej pory zmieniono źródła jej pozyskiwania oraz sprzęt do podawania. Celem leczenia jest obecnie odzwierciedlenie stanu fizjologicznego u zdrowej osoby, a tym samym poprawa jakości życia pacjenta.
Nowością w leczeniu są terapie inkretynowe. W Polsce stosowane w nich leki mają już w większości rekomendację AOTM, jednak żaden z nich nie jest refundowany. Inne nowe leki to inhibitory SGLT2, wyrównujące metabolizm oraz masę ciała. To bardzo istotne, ponieważ 70 proc. pacjentów z cukrzycą typu 2 ma co najmniej nadwagę.
Otyłość w cukrzycy
prof. dr hab. n. med. Janusz Gumprecht, Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych, Diabetologii i Nefrologii ŚUM:
Nie tylko otyłość sprzyja cukrzycy, ale też leczenie choroby może powodować przyrost masy ciała ze względu na zmianę metabolizmu, niewłaściwe rozumienie przez chorych zasad diety oraz działanie leków. Przybieranie na wadze może stanowić barierę dla intensyfikacji terapii, budzi też lęk u pacjentów.
Otyłość zwiększa ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. Towarzyszy jej często depresja, zaburzenia erekcji i szereg innych problemów zdrowotnych. Tymczasem obniżenie masy ciała znacznie redukuje ryzyko cukrzycy typu 2.
Komórki macierzyste czy sztuczne trzustki - terapie przyszłości?
prof. dr hab. n. med. Edward Franek, Centralny Szpital Kliniczny MSW w Warszawie, Instytut Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej PAN:
Przyszłość leczenia cukrzycy, zwłaszcza typu 1, to przede wszystkim wykorzystanie komórek macierzystych. Jedna z metod to ich przeszczepienie po immunoablacji szpiku. Ten zabieg przeprowadzono już także w Polsce. Nie u wszystkich chorych daje efekty - sukces zależy od właściwego doboru pacjentów.
Inne metody przyszłości to podawanie komórek macierzystych w powikłaniach cukrzycy, przeszczepienie trzustki, a nawet wygenerowanie nowego organu, co udało się już u zwierząt. Kolejna możliwość, jaka pojawi się przed lekarzami i pacjentami, to zastosowanie sztucznej trzustki.
Czy życie pacjenta z cukrzycą może być łatwiejsze - nowoczesne metody monitorowania poziomu glukozy we krwi
prof. dr hab. n. med. Tomasz Klupa - Katedra i Klinika Chorób Metabolicznych; UJ w Krakowie:
Podstawą kontroli cukrzycy jest właściwe ustalanie dawki insuliny. Jednak chorzy często tego nie potrafią. Nową metodę, ułatwiającą kontrolę glikemii w cukrzycy typu 1, stanowią systemy ciągłego monitorowania - CGM, działające w oparciu o półinwazyjną metodę pomiaru glikemii w płynie tkankowym.
Możliwe jest uruchomienie alarmu, informującego o spadku lub wzroście glukozy, a nawet w przypadku dopiero przewidywanej zmiany. System może być również wyposażony w funkcję hipoblokady, która w razie potrzeby powoduje wyłączenie pompy insulinowej bez udziału pacjenta, np. podczas snu. Systemy takie sprawdzają się zwłaszcza na początku leczenia oraz wtedy, gdy dochodzi częstych zmian glikemii, np. w ciąży.
Analiza kosztów ekonomicznych i społecznych - najistotniejsze wnioski z raportu 2014
Jerzy Gryglewicz, Uczelnia Łazarskiego:
W r. 2012 NFZ wydał na hospitalizację chorych na cukrzycę 247 mln zł, na świadczenia ambulatoryjne w poradniach diabetologicznych 91 mln zł, na świadczenia POZ dla pacjentów z cukrzycą - 95 mln, a na rehabilitację w związku z cukrzycą zaledwie 231 tys. zł. Największe wydatki poniesiono na pacjentów wieku produkcyjnym.
Niepokoi przewaga wydatków na leczenie szpitalne nad innymi możliwościami terapii oraz małe nakłady poniesione na rehabilitację. Raport Uczelni Łazarskiego wykazuje także znaczne rozbieżności między poszczególnymi województwami w dostępie do leczenia.
Narodowy Program Zwalczania Cukrzycy i jej Powikłań - perspektywy
Tomasz Latos, poseł na Sejm RP, Sejmowa Komisja Zdrowia:
Problemem leczenia cukrzycy w Polsce jest niechęć instytucji rządowych, jak NFZ i ministerstwo, do inwestowania m.in. w refundację nowych leków. Tymczasem z perspektywy nie tylko lekarza i pacjenta, ale też ekonomicznej, takie wydatki opłaciłyby się w dalszej perspektywie. Sejmowa Komisja Zdrowia poświęca leczeniu cukrzycy dużo uwagi.
|
