|
Współczesne ABC badań laboratoryjnych chorych na cukrzycę
prof. dr hab. n. med. Leszek Czupryniak, Kierownik Kliniki Diabetologii i Chorób Wewnętrznych, Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny w Warszawie:
Na cukrzycę w Polsce choruje 3 mln osób - po 60 roku życia już co czwarta. Milion osób nie ma świadomości swojej choroby. Już na etapie jej rozpoznania duże znaczenie mają badania laboratoryjne. Diagnozy nie można postawić na podstawie wyniku z glukometru.
U chorych pomiar glikemii stanowi element leczenia. Jednak badania ambulatoryjne powinny obejmować nie tylko pomiar stężenia glukozy, ale też hemoglobinę glikowaną, lipodogram, badanie ogólne moczu, kreatyninę, kwas moczowy czy hormony tarczycy. Wszystkie te parametry mają znaczenie w leczeniu cukrzycy.
W poszukiwaniu nowych terapii
prof. dr hab. n. med. Janusz Gumprecht, Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych, Diabetologii i Nefrologii ŚUM:
Mimo coraz lepszych narzędzi diagnostycznych i terapeutycznych cukrzyca staje się problemem epidemiologicznym wskutek przemian stylu życia. Jednak dostęp do nowych leków: inkretyn i inhibitorów SGLT2 jest w Polsce ograniczony z powodu braku refundacji.
Leki te niwelują ryzyko niedocukrzeń i przyrostu masy ciała. Inhibitory SGLT2, wykorzystując funkcje nerek w regulowaniu stężenia glukozy, wykazują działanie nefroprotekcyjne i redukują ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych.
Hipoblokada i ciągły pomiar glikemii - czy wchodzimy w nową erę pomp insulinowych?
prof. dr hab. n. med. Małgorzata Myśliwiec, Kierownik Katedry i Kliniki Pediatrii, Diabetologii i Endokrynologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego:
Największą barierą w leczeniu cukrzycy jest lęk pacjentów przed hipoglikemią. Z tego powodu chorzy modyfikują dawki leków. Tymczasem dobra kontrola choroby zależy od liczby pomiarów glikemii. Nowe technologie zmierzają do tego, aby było ich jak najwięcej - najlepiej, by pomiar odbywał się bezustanie.
Ciągłe monitorowanie glikemii zapewnia system CGM, istnieją też pompy insulinowe z hipoblokadą, przestające podawać insulinę, gdy dojdzie do hipoglikemii. Rozwiązanie SmartGuard zatrzymuje pompę jeszcze zanim dojdzie do niedocukrzenia. Jednak nie wszystkie z tych urządzeń są refundowane.
Innowacje w farmakoterapii cukrzycy - nowe analogi insulin długodziałających
prof. dr hab. n. med. Grzegorz Dzida, Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych, Uniwersytet Medyczny w Lublinie:
Insulina została odkryta w r. 1921. Od tej pory wiele się zmieniło: insuliny zwierzęce zostały zastąpione ludzkimi. Do nich dołączyły analogi krótko i długo działające. Idealna insulina to taka, która byłaby podawana jak najrzadziej i nie dopuszczała do hipoglikemii oraz zmian masy ciała.
Najnowsze analogi są coraz bliższe tego ideału. Redukują liczbę epizodów hipoglikemii, a niektóre z nich działają ponad 42 godziny. Możliwe są elastyczne schematy ich podawania, dostosowane do trybu życia chorego. To jednak nie koniec poszukiwań. Ich cel stanowi insulina "inteligentna" - działająca tylko w miarę potrzeby, gdy stężenie cukru jest wysokie.
Najnowsze dane dotyczące śmiertelności internistycznej w Polsce - cukrzyca
prof. dr hab. n. med. Edward Franek, Centralny Szpital Kliniczny MSW w Warszawie, Instytut Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej PAN:
Porównanie szczegółowych danych, dotyczących hospitalizacji oraz śmiertelności dowodzi, że chorzy na cukrzycę częściej niż reszta populacji trafiają do szpitala. Chodzi zarówno o hospitalizację zachowawczą, jak i zabiegową.
Te dane można uznać za kolejny dowód na to, że redukcja liczby zachorowań na cukrzycę oraz ograniczenie jej powikłań miałaby znaczenie dla zmniejszenia liczby hospitalizacji w ogóle. Bez cukrzycy byłoby ich o 10 proc. mniej. Istotne są także oszczędności finansowe, które można z tego tytułu uzyskać.
Stan opieki nad pacjentem z cukrzycą w Polsce - perspektywa pacjenta
Anna Śliwińska, Polskie Stowarzyszenie Diabetyków:
Postęp technologiczny, dokonujący się w leczeniu cukrzycy, nie ma odzwierciedlenia w świadomości polskich decydentów. To powoduje brak dostępu pacjentów do części nowych rozwiązań. Dotyczy to szczególnie chorych na cukrzycę typu 2. Ograniczony jest ich dostęp nie tylko do leków, ale także do lekarzy specjalistów.
Nie istnieją w terapii cukrzycy zespoły interdyscyplinarne, choć jej leczenie wymaga udziału specjalistów z różnych dziedzin medycyny. Poważnym problemem jest także brak uznania edukacji za świadczenie gwarantowane, a przecież w przypadku tej choroby świadomość pacjenta przesądza o skuteczności terapii.
|
