|
Najważniejsze trendy w hematologii w oparciu o doniesienia z konferencji ASH 2019
prof. dr hab. Wiesław W. Jędrzejczak, Katedra i Klinika Hematologii, Onkologii i Chorób Wewnętrznych Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego:
Coraz szersza jest wiedza na temat mechanizmów powstawania nowotworów krwi, m.in. dzięki sekwencjonowaniu nowej generacji. Prezentowane podczas ASH badania dotyczyły jednak nie tylko prekursorskich metod leczenia, ale też możliwości wykorzystania różnych kombinacji lekowych w odniesieniu do poszczególnych grup pacjentów.
Przykładem tego jest choćby zastosowanie wenetoklaksu w skojarzeniu z daratumabem u młodszych pacjentów, chorych na ostrą białaczkę szpikową. W leczeniu szpiczaka przebojem jest niewątpliwie terapia CAR-T, a także zastosowanie przeciwciała cc 93269. Obiecujące informacje dotyczą też terapii genowej w leczeniu hemofilii.
Ostra białaczka limfoblastyczna - perspektywy leczenia chorych z uwzględnieniem grupy młodych dorosłych w świetle najnowszych doniesień
dr hab. n. med. Anna Czyż, Katedra i Klinika Hematologii, Nowotworów Krwi i Transplantacji Szpiku Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu:
W ostrej białaczce limfoblastycznej wiek stanowi istotny czynnik rokowniczy: więcej przeżyć całkowitych i bez nawrotu choroby obserwuje się w grupie pacjentów do 16 roku życia. Również wiek determinuje sposób terapii ze względu na jej toksyczność.
Podczas ASH mówiono o leczeniu tej choroby, opartym na immunoterapii - za pomocą CAR-T, a także przeciwciał monoklonalnych. Przedstawione tam doniesienia dotyczyły też analizy czynników predykcyjnych, pozwalających na właściwy dobór pacjentów do wymienionych terapii.
Przewlekła niedokrwistość i uzależnienia od transfuzji u pacjentów z MDS - perspektywy leczenia
prof. dr hab. n. med. Jadwiga Dwilewicz-Trojaczek, Katedra i Klinika Hematologii, Onkologii i Chorób Wewnętrznych Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego:
Niedokrwistość to poważny problem u chorych z zespołami mielodysplastycznymi. Dlatego 30-50 proc. z nich jest uzależnionych od przetoczeń koncentratu krwinek czerwonych. Niesie to z sobą kolejne zagrożenia, jak przeładowanie żelazem, powodujące powikłania ze strony narządów wewnętrznych.
Nowe nadzieje w leczeniu niedokrwistości przynoszą m.in. wyniki badania MEDALIST, dowodzące, że na komórki niewrażliwe na erytropoetynę może działać białko o nazwie luspatercept. Trwają też poszukiwania innych rozwiązań.
Nowe schematy dwulekowe w II linii leczenia szpiczaka plazmocytowego
prof. dr hab. Wiesław W. Jędrzejczak:
Chorzy na szpiczaka plazmocytowego żyją obecnie coraz dłużej, borykając się jednak z kolejnymi nawrotami choroby, co wymaga stosowania następnych linii leczenia. Prowadzone badania dotyczą stosowania w terapii schematów dwu- i trójlekowych.
Istotna jest jednak nie tylko skuteczność, ale i bezpieczeństwo terapii, która dotyczy najczęściej starszych pacjentów. Bardzo ważna jest też możliwość wyboru takich metod leczenia, które pozwalają zachować komfort chorego, bo np. nie wymagają hospitalizacji.
Immunomodulacja jako podstawa terapii szpiczaka plazmocytowego
dr n. med. Grzegorz Charliński, Klinika Hematologii Specjalistycznego Szpitala Miejskiego w Toruniu:
Nie sposób już wyobrazić sobie leczenia szpiczaka plazmocytowego bez leków immunomodulujących. Talidomid, lenalidomid, pomalidomid to kolejne leki tego typu o coraz silniejszym działaniu, stosowane w następujących po sobie liniach leczenia.
Badane są możliwości kojarzenia tych leków z innymi, w celu uzyskania pogłębionej odpowiedzi, ale przy zachowanym bezpieczeństwie terapii. Na świecie pojawia się obecnie tendencja, by - odwrotnie niż w Polsce - zaczynać leczenie już od pomalidomidu.
Co nowego w terapii szpiczaka plazmocytowego w 2020 roku?
dr hab. med. Artur Jurczyszyn, prof. UJ; Katedra i Klinika Hematologii, Uniwersytet Jagielloński, Collegium Medicum w Krakowie, prezes Fundacji Centrum Leczenia Szpiczaka:
Zmienia się tendencja co do określania momentu, w którym należy rozpocząć leczenie szpiczaka plazmocytowego. Panuje obecnie opinia, że należy je włączać także w przypadku jego postaci tlącej, po uprzednim dokonaniu oceny ryzyka rozwoju choroby.
Obiecująca wydaje się terapia daratumumabem, który, w skojarzeniu z innymi lekami, daje głęboką odpowiedź, również w odniesieniu do minimalnej choroby resztkowej. Istotne wydaje się rozważenie wprowadzenia opieki kompleksowej dla chorych ze szpiczakiem, których leczenie wymaga udziału zespołów multidyscyplinarnych.
Dane dotyczące hematologii na podstawie raportu NFZ
dr Jerzy Gryglewicz, Uczelnia Łazarskiego:
Informacje, dotyczące szpiczaka plazmocytowego, zostały na Mapach Potrzeb Zdrowotnych ujęte wraz z wieloma innymi nowotworami krwi, co zmniejsza przydatność tych danych. W ich interpretacji należy też uwzględniać lokalizację klinik, leczących te schorzenia, co rzutuje na statystyki wojewódzkie.
Z kolei raport NFZ na temat szpiczaka, analizujący świadczenia udzielone w latach 2016-2018, wykazuje 2,6 tys. zachorowań na szpiczaka w r. 2016. 60 proc. tych pacjentów było leczonych za pomocą chemioterapii. I tu jednak eksperci zwracają uwagę na konieczność poprawy sprawozdawczości, która zawiera wiele błędów.
Najnowsze terapie w hematologii na podstawie dostępnych raportów
dr n. med. Jakub Gierczyński MBA, ekspert systemu ochrony zdrowia:
Liczba zachorowań na nowotwory hematologiczne rośnie i dotyczy przede wszystkim osób w wieku 50-79 lat. Nowotwory krwi podlegają też coraz bardziej szczegółowym klasyfikacjom. Prowadzonych jest wiele badań i w ich następstwie rejestrowane są kolejne leki z tej dziedziny.
Nie wszystkie z nich oznaczają przełom w leczeniu, jednak 5-letnich przeżyć w tych schorzeniach dynamicznie przybywa. Oprócz oczywistego znaczenia, ma to również sens ekonomiczny, bo dzięki nowym metodom terapii spada utrata produktywności pacjentów.
Głos pacjentów
mec. Roman Słomkowski, Fundacja Caritas:
Szpiczak plazmocytowy to choroba o wielu różnorodnych obliczach, stąd ogromna potrzeba edukacji pacjentów. Tę rolę pełnią organizacje pacjenckie -przy wsparciu ekspertów. Nie do przecenienia jest także ich udział w staraniach o refundacje.
Mimo to polscy pacjenci ciągle pozostają w gorszej sytuacji niż choćby kraje z tego samego regionu, jeśli chodzi o dostęp do nowoczesnych leków. Kluczową sprawą dla pacjenta jest też komfort terapii, który zależy nieraz od drobnych kwestii organizacyjnych.
|
